Als je last hebt van wat je hebt meegekregen van ouders of grootouders, dan staat herstel van de ouder- en voorouderverbindingen centraal en er is ruim aandacht voor het bewust worden en het innemen van het eigen lichaamsgevoel.
De vrijheid om te leven, vervuld van eigen gevoel
Onverwerkt leed in de familielijn wordt als ongeopend pakket doorgegeven aan het nageslacht.
Onverwerkt leed kan zijn ontstaan door oorlog, geweld, misbruik, overbelasting door ziekte en dood. Het lijkt te groot om aan te kunnen of om te verwerken. Het wordt geparkeerd, ingekapseld of op andere wijze door eenzijdige overlevingsmechanismen onderbelicht. Het krijgt niet de aandacht die het behoeft en blijft onbewust om aandacht vragen. Als er dan kinderen komen, krijgen zij deze pakketjes al vanaf de conceptie mee. Vervolgens kunnen de pakketjes van doorgegeven leed nog negen maanden lang via de moeder symbiotisch worden bekrachtigd. Overlevingsmechanismen en belemmerende overtuigingen zijn dan al geïnstalleerd en liggen diep verankerd in het systeem. Een ongeboren kind krijgt geheugen mee van zijn ouders én is symbiotisch verbonden met moeder en vader. Het symbiotische houdt in dat het kind de gevoelens van de ouders als eigen gevoel beschouwt. Als tweede of derde generatie nakomeling ben je daarmee belast met emotionele lading die niet eigen is en die je niet kunt verwerken: Je hebt te doen met krachten die ver boven je macht zijn, niet te begrijpen en niet op maat: Volwassen gevoel is aan het prenatale lichaampje in ontwikkeling meegegeven. En zo kunnen schuld, schaamte, oneindig verdriet en boosheid die niet van jou zijn, je eigen levensenergie lek slaan, je de levensvreugde ontnemen, je daadkracht ondermijnen en je eigen koers vertroebelen. Het kan tot gevolg hebben dat het leven al bij voorbaat een last lijkt; Dat je het al voor de geboorte voor gezien houdt (divine homesickness). Het kan ook zo zijn dat je het gevoel hebt gekregen dat de bestaansrechten en de rechten van het kind niet voor jou gelden.
De manier waarop ik het simpel kan uitleggen: Het heeft geen zin om mee te lijden met je kind als die een gebroken been heeft. Het lost niets op en het maakt het niet lichter voor het kind. Waar een kind wel iets aan heeft is medeleven, geruststelling en zorg. Voor emotioneel leed geldt hetzelfde. Alleen komt hier nog bij dat, systemisch gezien, de ouder er voor het kind dient te zijn en niet andersom. Dus medeleven, geruststelling en zorg geven aan de ouders is niet de taak van het kind.
Bij To be Me wordt fundamenteel herstel geboden met behulp van een pakket op maat. Er wordt gewerkt van overleven naar leven, zodat je in vrijheid jezelf kunt zijn. Een voorbeeld van een pakket op maat:
Ik heb gewerkt met mensen van Joodse afkomst, met kinderen en kleinkinderen van mensen die het Jappenkamp hebben meegemaakt. Ik heb het vertrouwen gekregen van mensen die in eigen land vervolgd zijn voor hun politieke overtuigingen en samen met hen stilgestaan bij de impact daarvan op hun kinderen. Mijn ervaring is dat bij kinderen die op te jonge leeftijd belast worden met oudertaken, de ouderrol generaties lang als te zwaar kan worden ervaren. Ook kan het verlies van een ouder op een te jonge ouder een verbroken verbinding tot gevolg hebben die de levensenergie in de familielijn ontwrichten.
Het is altijd een bijzonder waardevol en opbouwend traject. Ik ben vertrouwd met zware emotionele lading en krijg terug van mijn cliënten dat ze waarderen dat ik lichtvoetig met zware thematiek weet om te gaan. Met humor en diepgang.